Het begin...

Inmiddels ben ik al weer 4 dagen in Curaçao, dus het is weer tijd voor een update. De laatste dagen heb ik slecht internet gehad, dus daarom nu een paar stukjes bij elkaar.

AFSCHEID NEMEN BESTAAT NIET
Het is echt heel raar om zomaar een half jaar weg te gaan. Een half jaar zonder de mensen die je kent, zonder mijn dieren, zonder de kou en zonder andijviestamppot. Maar toch ga ik het echt doen. Afscheid nemen van mijn ouders, vriendinnetjes en dieren is gewoon echt klote.
Ik zit nu op Schiphol en de meeste tranen zijn weg. Ik zie er echt beroerd uit. Net is er zelfs een Engelsman naar me toe gekomen om me een koffie aan te bieden: ‘You look like you’re having a rough time’. De koffie heb ik afgeslagen.
Van de ene kant denk ik bij mezelf: waar ben ik aan begonnen? Van de andere kant weet ik dat ik misschien wel de mooiste tijd uit mijn leven ga beleven! In mijn handbagage heb ik een fotoboek van mijn vriendinnen, maar ik durf er niet in te kijken. Ook van een tante heb ik een kokertje gekregen met een hele mooie tekst en een ‘geluksduifje’.
Maar nu ga ik naar de Gate D4 toe, kijken of er nog meer studenten met rode ogen rondlopen.


HET BEGIN
Na een lange reis ben ik aangekomen op Curaçao. De reis is goed verlopen, we waren zelfs 20 minuten te vroeg op onze bestemming. In het vliegtuig zat ik naast een ander meisje dat ook gaat stagelopen, ze woont bij me in de straat. Een andere jongen die ging stagelopen zat naast een echte big mamma, hij had bijna geen ruimte dus! Er zouden ongeveer 20 studenten in dezelfde vlucht als mij zitten, maar veel kende elkaar al. Bij aankomst werden we opgehaald en naar Wereldstage gebracht. Hier hebben we een drankje gedronken en kennis gemaakt. Daarna werden we naar onze huizen gebracht, ik kwam hier aan met nog 2 andere meisjes die samen een studio hebben. Het huis waar ik in zit is fel blauw! Mijn kamer ziet er prima uit, wel wat simpel, maarja. Ons ‘huis’ bestaat eigenlijk uit 3 huizen, met daarbij een patio. Vanaf de patio kijk je uit op het ‘Waaigat’ een kanaal vanuit de zee.
Anne kent een Antilliaanse jongen die hier een paar maanden is, daar zijn we mee wezen eten. Geen culinaire hoogstandjes, ik heb gewoon een simpele pasta genomen.
Daarna zijn Patty en ik nog naar Bermuda geweest. Dat is echt een hele leuke tent, het is een soort van discotheek met 3 areas, waarvan 2 in de openlucht. We zijn niet lang gebleven, we waren helemaal kapot van de reis.

Afgelopen nacht heb ik voor geen meter geslapen, mijn bed was keihard! En het is gewoon echt even wennen aan het klimaat. Patty, Anne, Ester en ik zijn eerst eten gaan halen. Daarna zijn we naar het centrum gelopen voor een telefoon, adapters, beddengoed etc. Op elke straathoek hebben ze Caribische muziek en huizen in alle kleuren van de regenboog. Het is zo’n 31 graden maar er staat een stevige wind, die hier altijd is. Zonder die wind zou het echt niet uit te houden zijn, ik zweet me nu al kapot. Daarna zijn we met 6 mensen naar Zanzibar gegaan, een strandje. Het was echt prachtig, witte stranden en een blauwe zee!
Ik probeer nu internet te krijgen zodat ik mijn verhaal kwijt kan, ik hoop dat het lukt!


ROOD
Ik heb zaterdag mijn verhaal niet meer geplaatst, maar vandaag heb ik internet gekregen. Zaterdag avond ben ik de hele avond in de Florin geweest, een café bij ons in de straat. Ook heb ik wat meer mensen leren kennen, maar de meeste gaan deze week nog weg.
Gister zijn we naar Mambo Beach geweest, ook hier was het weer prachtig, maar wel druk! Het zag er allemaal heel lounge-achtig uit. Na twee uur leek het mij echter verstandiger om naar huis te gaan. Ik had me goed ingesmeerd en heb veel in het water gezeten, ook heb ik mijn rug op een gegeven moment bedekt. Maar toch was deze knal en knal rood! De zon hier is rond 3 uur echt héél fel. Na thuis wat te hebben gegeten en een koude douche zijn we weer terug gegaan. Er was namelijk een dikke beachparty met goede dj’s. Zo gaat het hier elke zondag. Ik weet zeker dat ik hier de komende maanden vaak te vinden zal zijn :-D ! Daarna heb ik even op de patio gezeten, waar twee jongens gitaar aan het spelen waren.

Vandaag moesten we eerst naar huisvesting om wat dingetjes te regelen, daarna naar wereldstage voor onze werkvergunning en een introductie. Morgen ga ik pas kennismaken met mijn stagebedrijf.
Judith en ik zijn naar de Albert Hein gereden, ja die hebben ze hier ook! Eigenlijk kun je alles wat ze in Nederland hebben, hier ook krijgen. Maar sommige dingen zijn echt heel duur. Een kant en klare maaltijd is nog duurder dan uit eten. Groente hebben ze hier bijna nergens. Fruit en Vlees zijn best goedkoop, dat komt allemaal uit Venezuela. Judith en ik konden de verleiding voor een haring niet weerstaan, (ze komt uit Vlissingen) dus hebben we deze maar gewoon gekocht. Hij was heerlijk.
Als je een stukje gaat rijden zie je heel goed dat arm en rijk hier echt langs elkaar wonen. Het ene moment zit je in een dikke villawijk, terwijl een paar meter verderop vervallen krotten staan. Toch is het allemaal een mooi gezicht, het is hier een ware kleurexplosie. Ook ben ik te voet de omgeving gaan verkennen. Ze hebben hier een pondjesbrug. Deze brug ligt, zoals de naam al zegt, op allemaal bootjes. De brug wiebelt dus ook lekker heen en weer. Vanaf de brug heb je een prachtig uitzicht op de oceaan, maar als je de andere kant op kijkt zie je felgekleurde grachtenpandjes.

Ik ben echt helemaal lek geprikt, ook al smeer ik me goed in en heb ik een ventilator. Maar iedereen heeft er in het begin schijnbaar veel last van, maar het wordt minder zegt iedereen.

Jonathan zit nu naast me op de patio gitaar te spelen. Aan de overkant van het water hoor ik de muziek van een club, heerlijk. Er is hier werkelijk waar overal en altijd muziek.

Jullie horen snel weer van me!